Jedni mówią, że historia lubi się powtarzać. Inni, że jest nauczycielką życia. Jak jest naprawdę? Czy wydarzenia zataczają koło, czy też nic dwa razy się nie zdarza? Czy ludzie potrafią wyciągać wnioski z nieszczęść, które sami powodują?

Odpowiedzi na te pytania nie są sprawą prostą i oczywistą. Pomocą w ich udzieleniu może być lektura niniejszej książki. Autor w merytoryczny, a zarazem ciekawy sposób opowiada o czasach, w których żyli kolejno Sokrates, św. Filip Neri i św. Jan Paweł II. Na przykładzie ich losów dowiadujemy się, że zawsze, kiedy człowiek poczuł się miarą wszechrzeczy, dochodziło do czegoś, co sprowadzało go na ziemię. Zależności opisane w tej książce mogą okazać się istotne także w XXI wieku, kiedy coraz trudniej interpretuje się nam zdarzenia współczesne.

Adam Adamski COr – kapłan Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri w Gostyniu; prefekt Domu Formacyjnego w Poznaniu, duszpasterz nauczycieli akademickich Archidiecezji Poznańskiej, rekolekcjonista, wykładowca filozofii na Wydziale Teologicznym UAM i w Seminarium Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej.

Adresaci:

- książka adresowana jest do wszystkich poszukujących trwałych fundamentów, na których można budować swoje życie i przyszłość cywilizacji.

- do wszystkich mających odwagę, (ochotę) myśleć w świecie promowanej bezmyślności. Gdy ponownie człowiek czyni się miarą wszechrzeczy, traci zdolność odróżniania dobra od zła.

- do kapłanów i wszystkich głoszących Ewangelię - ma ukazać ponadczasowy sens podejmowanych wysiłków.

- do wierzących - ma ukazać prawdy wiary jako wpisujące się w odwieczny LOGOS świata, który trzeba uwzględniać, „czyniąc sobie ziemię poddaną”. Ten LOGOS dostrzegli już Grecy, a św. Jan utożsamił z Bogiem wcielonym. („Na początku był LOGOS – SŁOWO, … a bez Niego nic się nie stało, … tym, który Go przyjęli, dało moc…).

- do wątpiących i poszukujących - ma zainspirować do refleksji nad konsekwencjami czynienia siebie miarą wszechrzeczy.

Korzyści:

- wiedza na temat, jak postrzegano człowieka i jego wpływ na rzeczywistość – przekrój przez wieki

- pokazuje fundamenty, na których można budować swoje życie

- utwierdza w prawdach wiary

- komunikatywny język

Bal Wszystkich Świętych jako alternatywa dla Halloween trochę już nam spowszedniał? Poszukajmy nowego sposobu, by zaprzyjaźnić naszych uczniów (i nie tylko) ze świętymi!

Gra Świętość to norma! jest doskonałą propozycją zarówno dla katechetów, jak i dla duszpasterzy. Można ją przeprowadzić przy wielu okazjach: w szkole, jako oryginalne przygotowanie do uroczystości Wszystkich Świętych; podczas rekolekcji szkolnych lub parafialnych; na obozie dla służby liturgicznej ołtarza; podczas parafialnego pikniku rodzinnego. Można ją rozbudowywać – np. dodając postaci świętych i błogosławionych ważne dla danej społeczności, różnicując stopień trudności zadań ze względu na wiek uczestników. Przygotowanie i przeprowadzenie tej zabawy to zarazem doskonała okazja do zintegrowania grona pedagogicznego, rodziców uczniów, różnych środowisk gromadzących się wokół parafii.

Publikacja zawiera:

• scenariusz gry,
• szereg wartościowych sugestii, popartych doświadczeniem w organizowaniu podobnych wydarzeń,
• materiały pomocnicze,
• kody QR prowadzące do materiałów graficznych przydatnych w przeprowadzeniu gry.
  Justyna Bartoszyńska jest katechetką i autorką licznych publikacji katechetycznych. Swoje doświadczenie zawodowe zdobywała w rozmaitych szkołach, od podstawowych po średnie, od tradycyjnych po integracyjne oraz te pracujące metodą Montessori. Prowadziła warsztaty biblijne i judaistyczne dla młodzieży oraz dorosłych, a także szkolenia dla katechetów. Wielokrotnie organizowała niekonwencjonalne rekolekcje szkolne i parafialne w różnych miastach i środowiskach.

Żyjemy w kulturze rywalizacji, w której należy ścigać się o „palmę pierwszeństwa”. Liczy się wyłącznie świętowanie zwycięstwa; pierwszeństwo w rankingu, najwyższy stopień podium. Bycie przywódcą, a nie zastępcą. Także wśród Chrześcijan, którzy przecież znają słowa Jezusa „ostatni będą pierwszymi”. Drugi plan nadal umyka uwadze, mimo pontyfikatu papieża Franciszka, którego fascynacja takimi postaciami była inspiracją tej książki.

Jest to zbiór rozmów na temat biblijnego drugiego planu – z abp. Grzegorzem Rysiem, metropolitą łódzkim, historykiem Kościoła i wielkim pasjonatem Biblii rozmawiała Małgorzata Bilska, dziennikarka i socjolog.

Wiele postaci ze Starego i Nowego Testamentu znamy z niedzielnych homilii, katechez czy lektury brewiarza. Jest jednak dużo takich, które choć barwne, niezwykłe, autentyczne (z krwi i kości), pozostają w ukryciu. Ananiasz, cztery „prababki Jezusa”, Zacheusz, dobry łotr, Lidia z Tiatyry lub Barnaba są praktycznie obcy wielu chrześcijanom. Ich role są może drugoplanowe, ale nie mniej wspaniałe. Poza tym Bóg kocha ich szczególnie. Tylko On potrafi dostrzec siedzącego na drzewie Zacheusza, którym wszyscy gardzą, bo jest zdrajcą i nieczystym, tylko On „wprasza się” do niego na obiad, ku zgorszeniu otoczenia. Jedynie On może spełnić prośbę Syrofenicjanki, od której odwracali się porządni i pobożni. Ich historie wiele mówią o Bogu, którego czcimy, choć nadal słabo znamy. Dzięki nim odkrywamy Go na nowo.

Wyboru postaci dokonał abp Grzegorz Ryś. Małgorzata Bilska zadbała o to, by historie miały odniesienie do współczesności. Biblia jest wiecznie aktualna. Aby to poczuć, trzeba wyjść na spotkanie biblijnych epizodystów. Są tak tacy jak my, możemy się z nimi utożsamiać.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

* Interesujące i nietypowe ujęcie treści biblijnych
* Można pogłębić wiedzę na temat wybranych wydarzeń z Biblii i postaci w niej występujących
* Walory nie tylko edukacyjne, treść rozmów zmusza do refleksji i odniesień do życia współczesnego
* Zapoznajemy się ze sposobem czytania Biblii przez popularnego i bardzo lubianego Arcybiskupa Grzegorza Rysia, znanego nie tylko ze swojej duszpasterskiej działalności, ale także z ogromnej wiedzy, poczucia humoru oraz dystansu do siebie i świata.

Fragment z książki:

Weronika (fragm.)

Małgorzata Bilska: Uzdrowienie kobiety cierpiącej na krwotok opisali wszyscy trzej synoptycy.

Abp Grzegorz Ryś: Kiedy ta kobieta „dotknęła” Jezusa, On wziął na siebie jej upływ krwi. Całą nieczystość, też rytualną, jaka z tym się wiązała. Stąd ta VI stacja drogi krzyżowej, która mówi, że teraz ona podchodzi do zakrwawionego Jezusa i ociera Mu twarz z krwi. Bierze ją na swoją szatę, swoją chustę. Widzimy Weronikę jako kogoś, kto – na tyle, na ile to jest możliwe – próbuje się Bogu odwdzięczyć za łaskę otrzymaną wcześniej. Ona nie jest w stanie „zabrać” Jego upływu krwi, ale godzi się na jakąś Jego „nieczystość”. Jezus, skazaniec, jest uznany za nieczystego (rytualnie). Wszyscy się od Niego odsuwają. Ona jedna do Niego podchodzi, dotyka Go. Od czasu, gdy odkryłem tę tradycję, jestem bardzo wrażliwy, kiedy ktoś mi mówi, że VI stacja jest niebiblijna. Literalnie – tak. Ale jeśli pójść za tą – bardzo wczesną – tradycją, to ona jest zakorzeniona w Ewangelii, w wydarzeniu uzdrowienia kobiety cierpiącej na upływ krwi.

(…)

MB: Podoba mi się taka Weronika. Łatwo uznać jej gest za stereotypowo macierzyński, troskę o drugiego. Kobiety wpisane są w Kościele wyłącznie w logikę bezinteresownego poświęcenia, typowego dla sfery prywatnej, mężczyźni natomiast w logikę wymiany. Typową dla sfery publicznej. Ona kieruje się tą drugą. To daje nowe przestrzenie do myślenia o naturze kobiet.

Abp GR: Absolutnie tak – jest to odpowiedź na dar doznany od Pana. Wtedy stacja VI jest bardzo głęboka…

MB: Pomówmy o kobiecie cierpiącej na krwotok. Co w żydowskim świecie oznaczała nieczystość rytualna?

Abp GR: Ona nie miała możliwości wejścia do świątyni. Uczestniczenia w kulcie. Dopóki trwał jej problem, nie ustał upływ krwi. Ale to był również nakaz dystansu do wspólnoty ludzkiej. Każdemu, kogo dotknęła, przekazywała własną nieczystość. Widać to zwłaszcza w Łukaszowym opisie tego wydarzenia. Kiedy Jezus próbuje ją wyciągnąć z tłumu, ona jest po prostu przerażona! Wie, że nie powinno jej tu być. Wszyscy, którzy stali obok, mieli prawo mieć do niej pretensje. Ogromnie ważne jest to, że nieczystość rytualna nie ma charakteru moralnego. Pan Jezus do tej właśnie nieczystości miał duży dystans. Mówił bardzo wyraźnie o tym, co człowieka zanieczyszcza – nie jedzenie i rzeczy pochodzące z zewnątrz lecz przeciwnie. To co płynie z wnętrza, grzeszne pragnienia serca. W myśleniu Jezusa, w Jego działaniu, upływ krwi nie jest czymś, co czyni kobietę nieczystą.

Noty o Autorach:

Arcybiskup Grzegorz Ryś – doktor habilitowany nauk humanistycznych specjalizujący się w historii Kościoła, arcybiskup metropolita łódzki od 2017. Zaangażowany na rzecz ekumenizmu i dialogu międzyreligijnego. Był pomysłodawcą zorganizowanego w 2011 roku spotkania chrześcijan, żydów i muzułmanów w intencji pokoju pod nazwą „Echo Asyżu w Krakowie”. Wszedł w skład Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, a także kapituł Nagrody im. Ks. Stanisława Musiała przyznawanej przez Klub Chrześcijan i Żydów „Przymierze” oraz Nagrody Znaku i Hestii im. księdza Józefa Tischnera

Małgorzata Bilska - dziennikarka, publicystka, autorka książek; absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Socjologii UJ (specjalizuje się w problematyce kultury współczesnej i tzw. nowych ruchów społecznych). Publikowała w czasopismach naukowych oraz m. in. Tygodniku Powszechnym, Znaku, Więzi. Przeglądzie Powszechnym, Pressjach i Wprost, prowadziła bloga na portalu rmf24.pl. Jest stałym współpracownikiem Przewodnika Katolickiego gdzie prowadzi rubrykę "Bez Owijania". Współpracuje z międzynarodowym portalem Aleteia i Rzeczpospolitą. Prowadzi warsztaty z komunikacji interpersonalnej i profilaktyki przemocy. Mieszka w Krakowie.

Spis treści:

Dotyk Weroniki – Kobieta cierpiąca na upływ krwi/Weronika

Brat Szawła – Ananiasz

Ubogi z wyboru – Barnaba

Kobieta sukcesu – Lidia

Nie jestem godzien – Setnik

Poganka inspiruje Jezus Tour – Syrofenicjanka

Awans arcycelnika – Zacheusz

Prawdziwy mężczyzna – Józef

Para wszechczasów – Pryska i Akwila

Potrójnie wykluczona – Prorokini Anna

Tête-à-tête z Jezusem – Niewidomy z Betsaidy

Mistrzyni marnotrawstwa – Maria z Betanii

Wielki Juda – Juda patriarcha

Kapłan spoza mainstreamu – Melchizedek

Cztery babki z charakterem – Tamar, Rachab, Rut, Batszeba

Miłość drugiego planu – Oblubieniec i Oblubienica

Robotnik ostatniej minuty – Dobry Łotr

Helena, matka Konstantyna, wyrusza do Judei jako zwykła pątniczka. Drogę pokonuje pieszo, bez honorów i eskorty wojska. Towarzyszą jej jedynie zrozpaczony żołnierz, okaleczony biskup, służka i kilku strażników. Co czeka ich w Ziemi Świętej?

Druga część serii poradników ks. Jana Frąckowiaka

Dlaczego warto kupić tę książkę?

- Krótkie rozważania na temat Kościoła – częściowo osobiste, poruszające. Z łatwością trafiają do czytelnika.

- Rozważania układają się w spójny wywód o współczesnym Kościele - interesujący zarówno dla tych, którzy są w kryzysie wiary, jak i tych, którzy chcą sobie tę tematykę uporządkować w głowie. Autor stawia pytania, które zadaje sobie wielu tzw. przeciętnych katolików; to nie jest wykład akademicki, a przyjazne wiernemu wytłumaczenie, o co chodzi w kościele – instytucji i kościele - wspólnocie.

Nota o autorze:

Ks. Jan Frąckowiak – urodzony w Poznaniu, wyświęcony na kapłana w roku 2009. Pracował jako wikariusz w Wolsztynie i w Komornikach. Studiował teologię dogmatyczną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat. Jest rektorem Seminarium Duchownego w Poznaniu. Wykłada na Wydziale Teologicznym UAM w Poznaniu.

Jak mam WIERZYĆ, skoro NIE WIEM?

To książka dla każdego, kto chciałby się dowiedzieć, jak radzić sobie z kryzysami w wierze i jak przekonać własne serce, by chciało kochać Boga.

Jak wierzyć w Boga, którego nie widzimy? Nie umiemy nawet potwierdzić, czy On w ogóle istnieje. Jak się modlić, skoro nie mamy pewności, że Ktoś nas TAM w ogóle słyszy? Może wszystko to nieprawda i nie warto się tym zajmować?

Autor przyznaje, że wiara nie jest czymś łatwym. Nie tylko dlatego, bo dotyczy spraw, które nie mieszczą się nam w głowie, ale także dlatego, bo nie mieliśmy szansy się do niej przygotować – po prostu znaleźliśmy się w tej rzeczywistości. Przez to wiara często nas zaskakuje, ale – co ważniejsze – dzięki temu staje się jeszcze bardziej niesamowita.

Nota o autorze:

Ks. Jan Frąckowiak – urodzony w Poznaniu, wyświęcony na kapłana w roku 2009. Pracował jako wikariusz w Wolsztynie i w Komornikach. Studiował teologię dogmatyczną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat. Jest rektorem Seminarium Duchownego w Poznaniu. Wykłada na Wydziale Teologicznym UAM w Poznaniu.

Kardynał Stefan Wyszyński był prymasem Polski przez ponad trzy dekady (1948–1981), niemniej w pamięci Polaków z tych trzydziestu trzech lat najmocniej osadziły się trzy – obejmujące czas jego uwięzienia. Mocnym świadectwem tego okresu są zapiski, które Prymas Tysiąclecia prowadził przez cały czas odosobnienia. Poznajemy z nich więzienną codzienność Wyszyńskiego oraz jego niezłomność. Kardynał Zenon Grocholewski w swojej książce zwraca szczególną uwagę na dwa jej aspekty, wyłaniające się z Zapisków więziennych. Po pierwsze: jak Prymas, nieprawnie pojmany i przetrzymywany w odosobnieniu, rozumiał miłość nieprzyjaciół; i jak sam ją praktykował. Po drugie: jak owa niepewna sytuacja kształtowała jego rozumienie lęku i męstwa.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

• Ostatnia na rynku książka kard. Z. Grocholewskiego

• W środku pocztówka (jako zakładka) ABC Społecznej Krucjaty Miłości kard. Wyszyńskiego

Nota o autorze:

Kardynał Zenon Grocholewski (1939–2020) wieloletni Prefekt Kongregacji Edukacji Katolickiej; w latach 1972–2015 pracował w Kurii Rzymskiej, ponadto pełnił wiele innych funkcji na Stolicy Piotrowej. Jako wykładowca uniwersytecki wygłaszał referaty w wielu krajach, otrzymał tytuł doktora honoris causa ponad dwudziestu uniwersytetów na całym świecie. Autor licznych publikacji w różnych językach. Laureat prestiżowych wyróżnień i nagród o wymiarze międzynarodowym.

ak ogarnąć swoje życie? Co zrobić, by odnajdywać sens w zdarzeniach dnia codziennego?
Czy to, co wydaje się z góry przegrane, może nas ubogacać i zmieniać na lepsze?
Gdzie szukać szczęścia?
Jak żyć, by czuć się dobrze ze samym sobą?
Takie i podobne pytania zadaje sobie wielu z nas. Książka Jerzego Jabłońskiego – napisana lekkim, przystępnym językiem, ze swadą i poczuciem humoru – może naprowadzić na wiele rozwiązań i pomóc wypracować metody radzenia sobie z sytuacjami, które wydają się beznadziejne. Tym bardziej że wcale nie trzeba wszystkiego ogarniać… Autor przekonuje, że warto dać sobie prawo do błędów, a także udowadnia, że „najzwyklejsze nieogarnianie” to jeden z najpiękniejszych paradoksów życia… i wiary.
Warto sięgnąć po nową książkę Jerzego Jabłońskiego napisaną w podobnym stylu, co ciesząca się bardzo dobrymi opiniami „Miłość nie ogarniam. Męskie spojrzenie na życiowe sprawy”. Autor znów z polotem i lekkością dzieli się swoim życiem. Zaskakuje, wzrusza, śmieszy, przede wszystkim zmusza do refleksji i podnosi na duchu.

Co mogła czuć biblijna Ewa, gdy obserwowała narastający konflikt między jej synami, Kainem i Ablem? Czy przypuszczała, jak skończy się zatarg między braćmi? Czy próbowała zapobiec katastrofie? Jakie emocje mogły jej towarzyszyć w tamtej chwili?

„Opowieści biblijne oczami kobiet” to książka o kobietach i o tym, co jest dla nich ważne: o dojrzewaniu i mierzeniu się z życiem, o zaufaniu Bogu i mężowi, o stracie oraz o trudach i dylematach macierzyństwa: tego długo wyczekiwanego i tego zupełnie niespodziewanego.
Autorka udziela głosu matkom, żonom, siostrom i córkom bohaterów znanych historii biblijnych, ukazując świat kobiecych emocji wobec osobistych dramatów i trudnych sytuacji życiowych, w jakich często stawiani jesteśmy także i my.

Dlaczego warto kupić tę książkę?
* Większość historii w Starym Testamencie jest pisana z pozycji patriarchalnej. Główną rolę grają mężczyźni, a ich matki, żony, siostry i córki stanowią ledwo zauważalne tło. W książce ujęte jest całkiem nowe spojrzenie na wydarzenia właśnie z ich perspektywy.
* Książka opowiada o prawdach uniwersalnych, więc może spodobać się każdej kobiecie. Singielka, żona, matka, wierząca lub niewierząca, każda czytelniczka przeżyje szereg emocji i rozterek. Na pewno w którymś z opowiadań odnajdzie swoją własną historię i skonfrontuje swoje emocje i wybory z tymi przeżywanymi i dokonywanymi przez bohaterki. Problemy i dylematy Ewy, Noemi, Sary, Adiny i Tamar okazują się bowiem bardzo podobne do tych przeżywanych przez współczesne kobiety.
Fragment z książki
Obietnica
Rdz 15-18, 1-12; 21, 1-14; 22, 1-3
„Patrzcie na niewiastę jak młoda gołębica i jej oblubieńca jak dąb postawnego” – tak w dniu zaślubin śpiewali o nas liczni goście i właśnie tak jawiliśmy się sobie nawzajem: niewiasta o pięknym, jasnym obliczu oraz pełen powagi młodzieniec o szlachetnych rysach. Kiedy czekałam na niego z rodzicami i krewnymi w progu domu z zapaloną lampką w dłoni i kiedy szłam w uroczystym orszaku do jego domu, cała drżałam. Zakryta gęstym welonem tańczyłam, śpiewałam i nie odmawiałam sobie miodu z orzechami i chłodzącego szerbetu, świętując w izbie dla niewiast. Każdą częścią swego ciała czułam, że mój ukochany da mi szczęście i niczego nie pragnęłam bardziej, niż być lojalną żoną i obdarować go tym samym. To marzenie okazało się jednak większym wyzwaniem, niż jako młoda mężatka mogłam sobie wyobrazić.”

Opowiadania
1. Matka zabójcy
2. Arka Noemi
3. Obietnica
4. Ważniejsze niż szczęście
5. Przebaczenie

Nota o autorce
Joanna Osesik - pisarka, tłumaczka, a przez wiele lat także wykładowczyni pisania akademickiego i tłumaczeń literackich na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwentka Kursu Kreatywnego Pisania na Polskiej Akademii Nauk. Laureatka młodzieżowych konkursów literackich i założycielka Studenckiego Koła Pisarskiego. Prywatnie – tak jak jej bohaterki – stawiająca czoła różnym dylematom żona i matka. W wolnym czasie pisze opowiadania na zamówienie, firmując je własną marką mypresents.eu.

Dzisiaj naprawdę nie dam rady być mamą… Te słowa szepczą czasem w cichej desperacji wszystkie matki, które kochają swoje dzieci z całego serca i które zmagają się z trudami macierzyństwa. Macierzyństwo zmienia cię o 180 stopni. Bardzo starasz się być „dobrą” mama, ale czujesz, że rzadko ci się to udaje. Co się stało z twoimi ideałami? Zdesperowana to historia codziennych prób podejmowanych przez młodą matkę i bezcenne wskazówki doświadczonej mentorki. Zdesperowana nie jest książką o rozpaczy, nie jest też regularną wykładnią czy instrukcją macierzyństwa. To po prostu życie, które oferuje ci otuchę, pomoc i odpowiedzi na niektóre pytania – czasem pół żartem, pół serio… ale zawsze uczciwe.

Sarah Mae – wpływowa blogerka, autorka i mówczyni. Mieszka w Pensylwanii z mężem i trojgiem dzieci.

Sally Clarkson – autorka, współzałożycielka dzieła Whole Heart Ministries, które pomaga rodzicom i oferuje im wsparcie. Mama czworga dorosłych dzieci, mieszka z mężem w Colorado Springs.

Pomysł na książkę zrodził się w wyniku życiowych obserwacji autora i refleksji nad jego rolą w rodzinie – rolą męża i ojca.

Książka składa się z pięciu wyjątkowych wywiadów, bohaterami których są znani medialnie mężczyźni. Każda rozmowa skupiona jest wokół jednego z ważnych współczesnych tematów. Są to: relacje, czas, wzorce, świadectwo i język. Autor zaprasza nas do wspólnego odkrywania świata Aleksandra Machalicy, Macieja Małysa, Przemysława Babiarza, Rafała Patyry i Tomasz Zubilewicza.

Wywiady ze znanymi w medialnym świecie mężami i ojcami są jak kolejne etapy dochodzenia do prawdziwej, dojrzałej męskości, wyrażającej się w odpowiedzialnym ojcostwie. Są jak etapy wiązania krawata, kiedy to musisz wykonać określone kroki, żeby uzyskać finalny efekt. (fragment wstępu)

Punktem wyjścia wszystkich wywiadów jest kryzys męskości i szerzej kryzys moralny, tożsamościowy, który dotyka większości rodzin i relacji między jej członkami. Autor stawia ważne pytania: Czym jest ojcostwo? Na jakich fundamentach należy budować zdrową rodzinę? Jakie wartości przekazywać dzieciom? Kto może stanowić dobry wzór do naśladowania? Kim jest dzisiaj mężczyzna? Czy potrafimy go zdefiniować?

Pięciu mężczyzn znanych ze szklanego ekranu, desek teatralnych oraz aren sportowych – mężów i ojców – odpowiada na postawione pytania oraz rozmawia z autorem na temat tego, jak dawać świadectwo wiary w trudnym środowisku show-biznesu, o wadze rodziny, o tym, jak cenne jest ojcostwo oraz o tym, jak budować relacje z żoną i dziećmi mimo permanentnego braku czasu.

Książka składa się z 5 rozdziałów. Każdy rozdział to jeden wywiad.

1. Rafał Patyra: O budowaniu gniazda i zapuszczaniu korzeni, czyli rzecz o wzorze dla współczesnego faceta
2. Maciej Małysa: Praktykujący wierzący w świecie nie-wiary, czyli rzecz o świadectwie
3. Przemysław Babiarz: W roli głównej, czyli rozważania o czasie
4. Tomasz Zubilewicz: Dziadek z klimatem, czyli rzecz o sile relacji
5. Aleksander Machalica: Dlaczego poezja i śląska gwara są zjawiskowe, a nie super, czyli rzecz o języku

Fragment książki – fragment wywiadu z Aleksandrem Machalicą

Czy rodzic powinien nauczyć się języka swoich dzieci?

Musi go zrozumieć na tyle, żeby mógł komunikować się ze swoimi dziećmi. Może czasem wtrącić jakieś slangowe słówko do rozmowy, pokazując w ten sposób, że wie, co dziecko do niego mówi. Ale nie powinien się silić na mówienie w tym języku, bo będzie w tym niewiarygodny. Pojedyncze słówko będzie jednak sygnałem, że jesteśmy ze swoimi dziećmi przynajmniej w tej warstwie językowej. Może też stworzyć szansę, że podrzucimy mu zamienniki z naszego języka. Wtedy dojdzie do takiej wymiany międzypokoleniowej. I do lepszego wzajemnego zrozumienia.

Jaka jest twoim zdaniem przyszłość naszego języka? Czy zmierzamy ku temu, że będzie on raczej skracany do minimum, ograniczany do przekazu informacji, emocji, czy jednak jest nadzieja, że w jakimś stopniu pozostanie bogaty w słownictwo, porównania i obrazy?

Język będzie ewoluował w stronę skrótów. To jednak wcale nie oznacza, że o tym malowniczym języku zapomnimy. Jeśli chcemy, żeby on się uchował, musimy nasz język pielęgnować. Musimy zainteresować młodych ludzi piękną polszczyzną przez odpowiednie procesy nauczania, także przez gwarę. Nie łudźmy się, że wszyscy młodzi to podchwycą. Ale jeśli będziemy pielęgnować i piękną polszczyznę, i gwarę, to zachowamy swoją tożsamość.

Język ściśle łączy się z kulturą – i tą wysoką, i tą niską, codzienną.

Oczywiście. Kultura wysoka wymaga zaangażowania wszystkich naszych zmysłów, wyłączenia się z codzienności, zmusza do pewnych refleksji. Kultura niska, masowa, ma dać nam komfort chwilowego zapomnienia, doraźnego relaksu, rozproszenia myśli. Myślę, że na wszystkich poziomach kultury można jednak dotrzeć do wnętrza człowieka.

Zaczęliśmy naszą rozmowę od tego, że sport to sfera cielesna, a aktorstwo to sfera ducha. Sfera ducha wiąże się też z… wiarą, Bogiem.

Nie jestem człowiekiem, który chodzi ze złożonymi rękoma i trwa w modlitwie. Nieustannie miotam się między wiarą a niewiarą, między grzechem a chęcią bycia bezgrzesznym. Wiara nie toleruje grzechu, a ten nieustannie próbuje zawładnąć moim doczesnym życiem. Grzech jest nieskomplikowany i ciągle tą swoją prostotą zachęca do przyjaźni. Wydaje się mówić: porzuć wiarę, a ulżysz sumieniu. Wierzyć to znaczy przyjąć Chrystusowe przesłanie zawarte w Biblii, a tym samym przyjąć za pewnik coś, czego nie możesz dotknąć, sprawdzić zmysłami. W sytuacjach trudnych przychodzą wątpliwości…

One przychodzą do każdego.

Ale dla mnie są szczególnie bolesne. Powodują wewnętrzny niepokój.

Niepokój to też część naszego człowieczeństwa. Mówisz o wierze językiem zwykłym, choć ludzie od lat kojarzą cię jako lektora Pisma Świętego, chociażby w Verba Sacra czy podczas niedzielnych mszy.

To, o czym wspomniałeś – czytanie słowa Bożego, interpretowanie go – postrzegam w kontekście służby. Choć działania na rzecz służby są bardzo wymagające i często niewygodne, to trzeba przełamywać samego siebie, z uporem przywracać w swoim myśleniu prawidłową hierarchię wartości. Hierarchię, w której to, co wiąże się z Bogiem, jest najważniejsze. „Bez Boga ani do proga”, jak mówiła moja mama.

Dobiega już setki, ale codziennie można spotkać ją w tramwaju. I u dominikanów, na Mszy Świętej. Jej kalendarz jest zapełniony. Nikomu nie odmawia spotkania. Wiele osób chce jej słuchać. Dlaczego? Bo wystawia receptę na szczęśliwe życie. Przeżyła dwie wojny światowe, uwięzienie za działalność w AK, mrok polskiego komunizmu, chwile strachu w Ugandzie, w której posługiwała chorym przez 43 lata. Kobieta odważna. Lekarka, misjonarka, Matka Trędowatych, "Ambasador Misyjnego Laikatu", jak określił ją bł. Jan Paweł II. Nie bała się realizować swoich marzeń. Zawierzona całkowicie Panu Bogu z anielskim uśmiechem powtarza: "Jeśli macie dobre, świetlane pomysły, to je pielęgnujcie. Nie dajcie im zasnąć, nie odrzucajcie ich".

Oddajemy do rąk czytelnika rozmowę z doktor Wandą Błeńską - jedną z najpiękniejszych postaci polskiej medycyny, polskich misji, polskiego Kościoła.

Patronat: Przewodnik Katolicki, Duchowy.pl

Czyjaś świętość nas onieśmiela, czasem może nawet przeraża.
I trudno się dziwić, bo w oczach Boga jesteśmy wyjątkowi i nie mamy się stawać kopiami tych, którzy żyli przed nami. Dlatego w tej książce nie proponujemy ci wzorów do naśladowania, ale… podsuwamy przyjaciół. Znajdziesz w niej historie osób, których młodość była wypełniona miłością do Boga i ludzi. Może zechcesz z (przynajmniej) jedną z nich zapoznać się bliżej?
#świętaekipa #młodość #siła #indywidualność
Fragment z książki
Nie lubimy być naśladowcami. Myśl o tym, że mamy naśladować kogoś, kto umierał młodo na raka albo zginął w męczarniach, sprawia, że zaczynamy czuć lęk. Nikt z własnej woli przecież trudnego życia ani bolesnej śmierci sobie nie wybiera: możemy tylko z godnością je przyjąć, jeśli przyjdą. Nie lubimy być naśladowcami. Dziś panuje moda na indywidualizm, na każdym kroku podkreśla się wyjątkowość każdego z nas. I słusznie. Przed Bogiem też nie jesteśmy kopiami tych, którzy żyli przed nami. Jesteśmy jedyni, oryginalni, ważni i cenni – z całą naszą historią życia. Dlatego niniejsza książka to nie spis propozycji świętych do naśladowania. Nie znajdziesz tu drogowskazów w stylu: „Jeśli chcesz być święty, zrób tak i tak”. Zamiast tego spotkasz swoich rówieśników – może ciut młodszych, może trochę starszych od Ciebie – z którymi możesz się zaprzyjaźnić dzięki temu, co Kościół nazywa obcowaniem świętych. Spróbuj odpowiedzieć sobie na pytanie: Którego z nich chciałabym/chciałbym mieć przy sobie? Który z nich jest do mnie podobny? Może któryś z nich ma coś, czego Tobie brakuje? Może Ci czymś zaimponował? Może po prostu fajnie byłoby z nim pogadać i zapytać go, co nim kierowało i dlaczego podejmował takie decyzje?
Spis treści
Wstęp
1. Albertyna Berkenbrock – Grzech nie daje szczęścia
2. Aleksja González-Barros y Gonzálezv – zawsze to, czego chce Jezus
3. Alojzy Gonzaga – Zawalczył, gdy przyszedł czas
4. Antonietta Meo – Listy do Jezusa
5. Benigna Cardoso da Silva – „Nie” znaczy „nie”
6. Karol (Carlo) Acutis – Nie musisz być geniuszem
7. Dominik Savio – Widzę piękne rzeczy
8. Guido Schäffer
9. Imelda Lambertini – Czy można aż tak tęsknić?
10. Ivan Merz – Inna miłość
11. Karolina Kózkówna – Zawstydzająca
12. Katarzyna Tekakwitha – Wykpiona, wygrana
13. Laura Vicuna – Niebo dla mamy
14. Maria Goretti – Nie znaczy NIE
15. Natalia Tułasiewicz
16. Pier Giorgio Frasatti
17. Piotr Yu Tae-ch’ol – Mały dorosły
18. Rolando Rivi Święty albo bandyta
19. Róża z Limy – Mistyczka we własnym domu
20. Silvio Dissegna – po prostu Ewangelia
21. Stanisław Kostka – Buntownik
22. Teresa od Dzieciątka Jezus – Windą do nieba
Co ma w sobie ta książka?
* biografie nietuzinkowych osób – przedstawione nieschematycznie, z luzem
* życiorysy inspirujące do zmiany życia
* wskazówki (nie tylko) dla młodych
* wskazówki biliograficzne (jeśli ktoś chce bardziej zgłębić życie danego świętego/danej świętej)

O autorce
Monika Białkowska – dziennikarka „Przewodnika Katolickiego”, doktor teologii fundamentalnej i członek Stowarzyszenia Teologów Fundamentalnych w Polsce, autorka książki Sukienka ze spadochronu. W wolnym czasie (który zdarza się zdecydowanie zbyt rzadko) miłośniczka staroci i naprawiania świata własnymi rękoma (jakaś szafa, krzesło itp.). Podróżuje w dobrym towarzystwie, nie pije kawy, nie je rosołu. Niektórzy nazywają ją nosorożcem (ten wdzięk!) albo kruszarką klerykalnego betonu. Ale lubi koty, więc nie może być tak źle…

Jak czytać słowo Boże? Sięgając do jego źródeł! Dlatego w Kościele czytamy je nie tylko w pojedynkę, lecz także – i przede wszystkim – w liturgii, która jest źródłem i szczytem chrześcijańskiego życia. Ale to nie jedyny wymiar czytania u źródeł. Warto wraz ze słowem Bożym poznawać świat, w którym zostało nam ono dane – miejsca i kontekst wydarzeń, ówczesny sposób myślenia. Warto też poznawać je z dobrym przewodnikiem: biblistą od lat mieszkającym i pracującym w Ziemi Świętej.

Oto książka, która spełnia wszystkie te oczekiwania: zawiera niedzielne czytania mszalne opatrzone komentarzem, który pozwoli je zrozumieć i przybliży biblijny świat; komentarzem przygotowanym przez biblistę, który mieszka w Ziemi Świętej, na co dzień chodzi śladami Jezusa i Jego uczniów.

Paweł Trzopek OP (ur. 1972), biblista, przewodnik po Ziemi Świętej, wykładowca Nowego Testamentu w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie, w latach 2004-2020 dyrektor biblioteki École Biblique et Archéologique Française w Jerozolimie

Podczas procesu Jezusa z Nazaretu Teofil, błyskotliwy młody asesor pochodzący z wyższych sfer Rzymu, stoi za Poncjuszem Piłatem i podszeptuje mu, by zaproponował uwolnienie Barabasza. Ta strategia przynosi skutek przeciwny do zamierzonego. Teofil na zawsze zapamiętuje widok niewinnego człowieka, niesprawiedliwie skazanego na mękę najgorszej możliwej śmierci – ukrzyżowania. Gdy wraca do Rzymu, musi się sprawdzić jako jeden z prawników cesarstwa. Przetrzymuje niebezpieczne knowania, procesy o zdradę, okrucieństwo cesarza. Te wydarzenia pozostawiają jednak zmazę zarówno na imperium, jak i na niespokojnej duszy Teofila.

Autor Randy Singer to cieszący się uznaniem krytyków, nagradzany autor i wytrawny adwokat. Wraz z Johnem Grishamem oraz Michaelem Connely był finalistą inauguracyjnej nagrody Harper Lee za powieść prawniczą, sponsorowanej przez wydział prawny Uniwersytetu Alabama oraz „ABA Journal”.

Ta książka została napisana, aby pomóc katechetom i duszpasterzom w rozwiązywaniu wątpliwości, które mogą powstać podczas przygotowywania do przyjęcia sakramentów osób z niepełnosprawnością intelektualną. Nie znajdziesz tutaj gotowych rozwiązań ani schematów postępowania – autor wyraźnie zaznacza, że każdy rodzaj niepełnosprawności ma swoją specyfikę, jest przeżywany indywidualnie i wymaga odpowiedniego, jednostkowego podejścia. Ideą tej książki jest więc zwrócenie uwagi na pytanie „JAK MA WYGLĄDAĆ droga przygotowania konkretnej osoby do sakramentu?” i wykluczenie pytania „CZY NALEŻY DOPUŚCIĆ DO SAKRAMENTU?”.

Wybrane zagadnienia:

> jak dostosować się do możliwości percepcyjnych wychowanków?
> co zrobić w sytuacji, kiedy świadomość jest na tyle ograniczona, że przygotowanie jest bardzo utrudnione?
> jak to przygotowanie powinno wyglądać, skoro percepcja intelektualna jest ograniczona i trudno pewne pojęcia wyjaśnić?

Całe opracowanie składa się z trzech części:
> Pierwsza zawiera rys psychologiczno-pedagogiczny, referuje dotychczasowe osiągnięcia nauki w zakresie katechezy osób z niepełnosprawnością.
> W drugiej części zawarty jest zarys teologiczny dotyczący sakramentów. Nie jest to systematyczny wykład sakramentologii, ale omówienie sakramentów jako relacji między Bogiem a człowiekiem.
> Trzecia część stanowi opis drogi przygotowania do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej osób z niepełnosprawnością intelektualną. Autor wskazuje, że nie ma tu gotowych rozwiązań, trzeba jedynie wskazać jednolity kierunek myślenia.

O autorze

Ksiądz Krzysztof Sosna – urodzony w 1962 r. prezbiter archidiecezji katowickiej, doktor teologii w zakresie katechetyki, wizytator nauki religii, wykładowca katechetyki na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego (2001-2018). Od wielu lat jest organizatorem konferencji dla katechetów szkół specjalnych w Brennej. W jego dorobku znajduje się wiele publikacji dotyczących katechezy specjalnej, szczególnie przygotowania do sakramentów Eucharystii i bierzmowania osób z niepełnosprawnością intelektualną. Fragment książki: Podejmując się przygotowania osób z niepełnosprawnością intelektualną do sakramentu bierzmowania, trzeba się przygotować na całkowicie nową drogę. Cel i zadania są takie same, jak w przypadku osoby w normie intelektualnej, jednak środki muszą być specyficzne, ponieważ sytuacja tych osób jest inna. Konieczne jest podjęcie takiej drogi, która będzie dostosowana do możliwości intelektualnych, stanu emocjonalnego, sytuacji rodzinnej. Pierwszym krokiem jest odejście od przyjętych schematów (…)

Słowo Boże to słowo dające życie, a żeby z niego czerpać, musimy się w to słowo zanurzyć. Współcześnie, kiedy jesteśmy zewsząd bombardowani różnorakimi informacjami i przekazami medialnymi, skupienie się przez kilkanaście minut na kontemplowaniu fragmentu Biblii wydaje się czymś karkołomnym. Nie ma co ukrywać – wymaga to sporego wysiłku. Dlatego warto, aby ktoś nas w tym poprowadził.

Pomocą w tym wyzwaniu może okazać się ta książka, która zawiera trafne i pogłębione komentarze do czytań niedzielnych na rok C (czyli 2022). Ułatwią nam one zrozumienie tekstów liturgicznych i pomogą się w nie zagłębić. Przybliża nam również biblijny świat – wskażą kontekst, w jakim powstawały poszczególne fragmenty, które daje nam niedzielna liturgia. Komentarze zostały przygotowane przez biblistę, który mieszka w Jerozolimie i na co dzień chodzi śladami Jezusa i Jego uczniów.
Paweł Trzopek OP – (ur. 1972) biblista, przewodnik po Ziemi Świętej, wykładowca Nowego Testamentu w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie, w latach 2004–2020 dyrektor biblioteki École Biblique et Archéologique Française w Jerozolimie.

Za próbę analizy kulturowego i religijnego fenomenu postaci Jezusa Chrystusa. Publikacja odpowiada na wielowiekowe uprzedzenia i rozpowszechnione półprawdy. Autorzy dowodzą istnienie Jezusa z Nazaretu i wyjaśniają fascynację Nim miliardów ludzi na całym świecie na przestrzeni ponad 2000 lat od Jego narodzin.

Jezus fascynuje. Do dzisiaj trafia do ludzi Jego przesłanie, Jego słowa, Jego życie. Ten człowiek z Galilei poruszył bardziej niż wielcy filozofowie, poeci i politycy wszech czasów.
Jaka jest ta fascynacja? Kim naprawdę był Jezus? Co robił i czego nauczał? Jaki jest sens jego śmierci? Czy relacje o jego zmartwychwstaniu są wiarygodne? A co Jezus ma nam dzisiaj do zaoferowania? Roland Werner i Guido Baltes próbują znaleźć odpowiedzi na te pytania. Książka napisana zrozumiałym językiem, gdzie poza interpretacjami autorów, znajdziemy solidną dawkę wiedzy naukowej.

Spis treści:

1. Jezus: mity i bajki
2. Jezus: relacje i wizje
3. Jezus: przyciąganie i fascynacja
4. Jezus: radykalizm i ryzyko
5. Jezus: impuls i wyzwanie
6. Jezus: krzyż i grób
7. Jezus: zmartwychwstanie i nowy początek
8. Jezus: niebo i chwała
9. Jezus: dzisiaj i jutro

Dodatek: Skąd wiemy o Jezusie?
1. Na ile wiarygodne są tradycje Jezusa?
2. Kto napisał Ewangelie?
3. Czy istnieją inne ewangelie?
4. Wiadomości o Jezusie w Qumran
5. Co o Jezusie mówią źródła pozabiblijne?
Podsumowanie i perspektywy
Literatura pogłębiająca temat

Autorzy:

Roland Werner, ur. 1957, niemiecki językoznawca i teolog ewangelicki. Od 2016 roku jest profesorem teologii w kontekście globalnym na Uniwersytecie Tabor w Marburgu. Pracuje jako tłumacz Biblii, autor i mówca, publikuje z zakresu językoznawstwa (afrykanistyka) i teologii (życie duchowe, misja) oraz regularnie pisze felietony w chrześcijańskich czasopismach. W 2017 roku był kuratorem wystawy biblijnej „Nasza księga” z okazji jubileuszu reformacji w Augsburgu i Wittenberdze.
Guido Baltes, ur. 1968, niemiecki teolog protestancki, autor piosenek. W 2013 roku otrzymał Nagrodę im. Johanna Tobiasa Becka za badania nad hebrajską Ewangelią i tradycją synoptyczną.

Niemieccy czytelnicy o książce:

„Dobrze zbadane, pouczające i ekscytująco napisane”. Magazyn „Nadzieja + Działaj”
„Jedna z najlepszych książek (poza Biblią) o Jezusie Chrystusie!” - C. Heck, lbib.de
„Ta książka umocniła moją wiarę. To prawdziwa perła w książkowej dżungli” – anonimowy czytelnik
Polskie rekomendacje książki:

„Jezus - słyszymy to imię od dzieciństwa. W domu, na katechezie, w kościele. Ale czy tak naprawdę wiemy kim był i jest nasz Bóg? Książka „Fascynacja Jezusem” może prowadzić tylko do jednego… Do rzeczywistej fascynacji Synem Bożym!
W przystępny sposób mierzy się z wszelkimi wątpliwościami, podpiera badaniami naukowymi i co najważniejsze prowadzi do realnego poznania Jezusa. Moim marzeniem jest, aby tę książkę przeczytał każdy katolik. Po lekturze nie będziemy już zaprzątać sobie głowy pytaniami: czy Jezus żył rzeczywiście? Pozostanie nam pytanie: w jaki sposób być jeszcze bliżej Jezusa? Ta książka sama w sobie jest do tego idealną drogą”.
Damian Krawczykowski – dziennikarz, autor, redaktor, publicysta

„Polecam serdecznie książkę "Fascynacja Jezusem". Świetne kompendium wiedzy o Jezusie napisane w sposób przystępny, jednocześnie merytoryczny i naukowy. Książka inspiruje, poszerza horyzonty i pobudza wiarę. Niezbędnik w bibliotece każdego katechety. Bez wątpienia ułatwi prowadzenie zajęć lekcyjnych na trudne tematy, np. Skąd wiemy czy Jezus istniał naprawdę? Jaką mamy pewność, że dokonywał cudów, zmartwychwstał i żyje w swoim Kościele? Dlaczego fascynował i nadal fascynuje tak wielu ludzi na całym świecie?”
Jerzy Jabłoński - teolog, pedagog, autor

„To zadziwiające. Jezus nie napisał żadnej książki. Żył w odległym zakątku imperium rzymskiego, z dala od ważnych ośrodków antycznej kultury. Nigdy też nie oddalił się zanadto od swoich rodzinnych stron, z wyjątkiem pierwszych lat dzieciństwa spędzonych w Egipcie, dokąd jego rodzice musieli uchodzić przed prześladowaniami ze strony Heroda. Nigdy na własne oczy nie zobaczył Rzymu, Aten, Efezu ani Antiochii.
Jak zatem wytłumaczyć tak przemożny wpływ Jezusa?”.
(fragment I rozdziału)
Pomimo postępującej w naszym kręgu kulturowym laicyzacji, trudno dziś pozostać obojętnym wobec Jezusa z Nazaretu, który żył dwa tysiące lat temu, położył fundamenty naszej cywilizacji, a od Jego narodzin liczymy lata nowej ery. Jedni z Nim walczą, inni widzą w Nim Syna Bożego. Spór o Jezusa często przybiera formę sporu o Kościół i jego miejsce we współczesnym świecie. Wobec wielu uprzedzeń i emocji towarzyszących tym kontrowersjom, trzeba przede wszystkim ustalić, czy był i kim był Jezus? Od odpowiedzi na te wątpliwości zależy rozumienie Kościoła i jego misji. Książka Rolanda Wernera i Guido Baltesa w bardzo przystępny i jedocześnie źródłowo udokumentowany sposób, odpowiada na te pytania i inspiruje do refleksji.

ks. dr Adam Adamski COr, wykładowca na Wydziale Teologicznym UAM oraz przełożony klerykatu Oratorium Kongragacji św. Filipa Neri. Autor i cenzor

Książka to swoisty duchowy przewodnik po życiu codziennym, po sprawach, które nas dotykają każdego dnia. Autorka zachęca do życia blisko Bożego Słowa, do delektowania się nim i napełniania wiarą. Do sprawdzania, jak słowo Boże może pomagać nam w każdej trudnej, życiowej sytuacji. Książka składa się z krótkich form tekstowych, niedługich rozważań, pasujących do czytania przy porannej kawie lub przed snem. Przewodnik zachęca do zatrzymania się, pomyślenia o tym, co najważniejsze, podtrzymania nadziei, zainspirowania do pogłębienia relacji z Panem Bogiem.
W książce znajdziesz wiele pięknych, starannie wyselekcjonowanych biblijnych cytatów oraz rozważania autorki. Publikacja składa się z 60 osobistych rozważań oraz dodatkowo z jednego specjalnego – krótkich, najważniejszych prawd o Bogu.

Spis treści:

1. Dlaczego wierzę?
2. Życie w pełni pomimo trudności
3. Sezony
4. Dodać nadziei singlom
5. Da się!
6. Bóg jest wielki!
7. #BabiesLivesMatter
8. Nie porównuj się z innymi
9. Odpocznij
10. Bóg wypełni każdą obietnicę
11. Bądź hojny w dziękowaniu
12. Jesus Is The Reason For The Season
13. #365DniWdzięczności
14. Wdzięczność w praktyce
15. Szamgar
16. Zadbaj o swoje myśli
17. Jak bardzo cenisz Boże słowo?
18. Chwal Boga w swoim ciele
19. Bezcenne studia
20. Bogactwo Bożego słowa
21. Cnota odwagi
22. Bądź wytrwały, cz. 1
23. Bądź wytrwały, cz. 2
24. Jaka jest twoja perspektywa?
25. Pełnia radości
26. Uwierz Jego słowu
27. Wybrany
28. Bądź aktywny
29. Przypomnij sobie Boże dzieła
30. Coś jeszcze lepszego
31. Pokój pomimo trudności
32. Bóg jest wierny
33. Prawda ma znaczenie
34. Stały przepływ
35. Mniej znaczy więcej
36. Sztafeta pokoleń
37. Pokonaj swojego Goliata, cz. 1
38. Pokonaj swojego Goliata, cz. 2
39. Każde twoje słowo ma moc
40. Bóg chce cię chronić
41. Niezawodna pomoc
42. Powołani do świętości
43. Jezus wstawia się za tobą
44. Kocham cię, wszystko jest przebaczone
45. Weź to sobie do serca
46. W drodze do pełnej dojrzałości
47. W drodze do pełnej dojrzałości – etap „Duchowe niemowlę”
48. W drodze do dojrzałości – etap „Małe dziecko”
49. W drodze do pełnej dojrzałości – etap „Młodzieniec”
50. W drodze do pełnej dojrzałości – etap „Dojrzałość duchowa”
51. Zatroszcz się o dziś!
52. Jak żyć w pełni pomimo trudności?
53. To, co masz, to dziś
54. Przyszła nadzieja
55. Święto Dziękczynienia na co dzień
56. Modlitwa rodzinna
57. Bóg się tobą raduje!
58. Przekaż dalej
59. Bóg, który cię zauważa
60. Wypełnił wszystko!
61. Dla każdego bez wyjątku

Fragment książki

Niezawodna pomoc

Ostatnio myślałam więcej o tym, co to znaczy, że Bóg jest moją pomocą.

Zgłębiając temat, przejrzałam Pismo Święte, a szczególnie Psalmy, które są pełne słowa „pomoc”. Oto, co wynotowałam:

Po pierwsze, Boża pomoc jest dla nas nieustannie dostępna. Bóg jest naszą pomocą. Nie zawsze ta pomoc wygląda tak, jakbyśmy tego oczekiwali, ale On zawsze jest przy nas, kibicuje nam i wzmacnia. I nawet jeśli to my sami musimy wykonać jakąś pracę, by przejść przez trudną sytuację, On nam zawsze towarzyszy. Przecież obiecał: „Nie opuszczę cię ani pozostawię” (Hbr 13,5b) oraz „Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru” (Rz 8,28).

Po drugie, Boża pomoc jest potężna, bo On jest naszym Stworzycielem: „Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię” (Ps 124,8); „Wznoszę swe oczy ku górom: Skądże nadejdzie mi pomoc? Pomoc mi przyjdzie od Pana, co stworzył niebo i ziemię” (Ps 121,1–2); „Panie, mój Panie, potężna moja pomocy, osłaniasz w dniu walki moją głowę” (Ps 140,8). On nas wymyślił, zaprojektował, a następnie stworzył, wypowiadając słowo. Wie, jak funkcjonujemy, czego dokładnie potrzebujemy i jak nam konkretnie pomóc. A do tego, jako wielki Bóg i Stwórca, pomaga w sposób potężny. Nie słaby, ale z mocą!

Po trzecie, Bożą pomoc łatwo znaleźć. „Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach” (Ps 46,2). Jeśli żyjemy w przyjaźni z Bogiem, jesteśmy Jego ukochanymi dziećmi, to nie musimy żebrać o pomoc. Jezus już wykupił ją dla nas na krzyżu. Jest dla nas na wyciągnięcie ręki. Wystarczy poprosić!

Po czwarte, Boża pomoc nie ma miary. „Moje usta będą głosić Twoją sprawiedliwość, przez cały dzień Twoją pomoc: bo nawet nie znam jej miary” (Ps 71,15). Jego pomoc się nie skończy, nie wyczerpie, nie zawiedzie, nie jest tylko dla co drugiej osoby. Boża pomoc jest bogata, nieskończona!

Po piąte, Boża pomoc jest pewna. Bóg jest godny zaufania, możemy na Niego liczyć i z wiarą oczekiwać Jego pomocy: „Bojący się Pana, pokładają ufność w Panu, On ich pomocą i tarczą” (Ps 115,11).

Po szóste, Boża pomoc prowadzi ku szczęściu. „Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje” (Ps 146,5–6). Pokładanie nadziei w Bogu i oczekiwanie Jego pomocy jest fundamentem spełnionego i szczęśliwego życia.

To tylko kilka aspektów Bożej pomocy, jakże budujących!

To, jak postrzegamy Bożą pomoc, wynika bezpośrednio z tego, kim jest dla nas Bóg i jak Go widzimy. Król Dawid wierzył w wielkiego Boga i w związku z tym oczekiwał Bożej pomocy: „Niech zawsze mówią: «Bóg jest wielki!» ci, którzy pragną Twojej pomocy” (Ps 70,5b). Czy ty także wierzysz w takiego?